We wtorek, 12 maja, o godz. 18:00 zapraszamy do warszawskiego Klubu N44 (ul. Nowogrodzka 44 m. 7) na piąte spotkanie z cyklu „Dzieje duszy od początku czasów do Euro 2012”. Tym razem nosi ono tytuł „Śmierć marzeń w najnowszej prozie polskiej”, a bohaterem będzie współpracownik „44 / Czterdzieści i Cztery” Wojciech Chmielewski. Tradycyjnie już prowadzący nasze spotkania Krzysztof Niewiadomski porozmawia z autorem „Białego boksera” zarówno o jego własnej drodze twórczej, jak też o kondycji najnowszej literatury polskiej. Pisarz zaprezentuje również fragmenty swoich utworów, w tym dotychczas niepublikowanej dłuższej rzeczy (powieści?) pt. „Kawa u Doroty”.
Wydawnictwo Czytelnik zapowiada, iż w trakcie spotkania można będzie nabyć w promocyjnej cenie najnowszy tom opowiadań Chmielewskiego pt. „Brzytwa”.
Wojciech Chmielewski (1969) – prozaik, absolwent historii i dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim, pracuje jako redaktor w wydawnictwie edukacyjnym. Autor zbiorów opowiadań: „Biały bokser” (2006), wyróżnionego przez jury Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza w 2007 roku, i „Brzytwa” (2008). Opowiadania, eseje i recenzje publikował m.in. w „Rzeczpospolitej”, „Odrze”, „Borussii”, „Dialogu”, „W drodze”, „Nowych Książkach”, „Toposie”, „Wyspie” i „Arcanach”. Wielki fan prog-rocka i metalu.
Marek Nowakowski: „Tom opowiadań <Brzytwa> potwierdza narodziny pisarza. Zaznacza dobitnie jego własną kaligrafię. Przechodzi od konkretnego, rzeczowego opisu na wyższe piętro dociekań sensu ludzkich działań. Pozwala na stawianie pytań ostatecznych. I nie jest to retoryka, pusta sztuczna nadbudowa, ale sfera duchowości człowieka odkrywana w pozornie błahych zdarzeniach. […] To jest proza naprawdę. To jest pisarz naprawdę.”
Kazimierz Orłoś: „Wojciech Chmielewski jest, moim zdaniem, jednym z ciekawszych prozaików młodego pokolenia. Czerpie tematy z życia, z obserwacji ludzi i wydarzeń. Sceny opisywane przez Chmielewskiego są autentyczne, a ludzie prawdziwi. Nie ma mowy o papierowych postaciach lub jakichkolwiek schematycznych zachowaniach. To proza realistyczna, pozbawiona cech egocentryzmu, skupiona wyłącznie na opisach ludzkich losów i zachowań, wyłamuje się z nurtu <poprawnej literacko> prozy współczesnej.”
