Na stronie internetowej wrocławskiego Biura Literackiego krytyk i poeta Roman Honet w cyklu „Poeci na Nowy Wiek” prezentuje jego zdaniem najciekawsze debiutanckie tomiki wierszy z kolejnych lat. Wśród książek poetyckich wyróżnionych w prezentacji rocznika 2005 znalazł się „Commodore 64”, którym debiutował dzisiejszy współpracownik „Czwórek” Artur Nowaczewski.

W swoim szkicu Honet pisze m.in.: „Kto patrzy w przeszłość, gdzie nie czeka na niego lęk, lecz obraz minionego szczęścia i spokoju, ten ma w oczach tęsknotę i melancholię. Nowaczewski – ośmielę się zaryzykować – ma. Przedstawił wizję dzieciństwa szczęśliwego, pokazał czas młodości beztroskiej. Może to odpowiedni moment, aby uchwycić drugą część jego dziecinnej, właściwie już młodzieńczej historii, która nadaje się do podzielania: sentymentalnych opowieści o świecie mikrokomputerów, legendarnych maszyn: Atari, ZX Spectrum czy tytułowego Commodore 64, które dla części mojego pokolenia […] były tym, czym dla dawniejszych chłopców mapy odległych lądów albo książki Verne’a. […] Nowaczewski zdaje się przyznawać, że osiągnięcia tamtej technologii, dziś rozbrajająco śmieszne, mogły na pewien czas powstrzymać nadejście ostatecznego odczarowania świata. <słaba grafika była bliżej // tego co niewidzialne> – zapisuje. Cała ta sfera, poddana mitologizacji, nie traci punktów zaczepienia w rzeczywistości, staje się formą kroniki […].

Może to jest swoisty punkt odniesienia dla roczników 70.? Może nie Świetlicki, nie papież, ale właśnie miniony świat kart graficznych Hercules, procesorów Motorola, dyskietek wielkości tomiku poetyckiego i jego dziwni mieszkańcy – wspomniany Krzyś Kubeczko czy, też już zresztą nieżyjący, Marek Sell? Nie lubię kategorii pokoleniowych, więc nie zatrzymam się nad tą hipotezą, rzucam ją żartobliwie, co nie zmienia faktu, że Artur Nowaczewski uczynił z tego czasu poruszające tworzywo dla swoich wierszy”.