W najnowszym numerze Res Publiki Nowej Michał Łuczewski recenzuje książkę Timothy’ego Snydera, „Czerwony książę”, poświęconą wzlotom i upadkom arcyksięcia Wilhelma von Habsburga-Lotaryńskiego (1895-1948). „Główną ramę książki – pisze – stanowi figura wyboru. Wilhelm von Habsburg tak jak nie potrafił zdecydować się na to, czy jest homoseksualistą czy heteroseksualistą, a gdy już się określił, nie potrafił dłużej wytrwać przy jednym obiekcie swoich awansów, tak też nie potrafił zdecydować się na to, czy jest Austriakiem, Polakiem, Francuzem czy Niemcem, a gdy wreszcie wybrał, że będzie Ukraińcem, Sowieci pojmali go i zabili. W ten sposób zmagania z własną seksualnością i narodowością stają się rodzajem tematycznego echa, które stanowi swoisty refren dzieła.”

Łuczewski uważa, że Snyder nie wyzyskał do końca okazji, aby połączyć teorię seksualności z teorią narodu; i podobnie jak w tradycyjnej historiografii odnosi erotykę do sfery prywatnej, a naród – do sfery publicznej. Tymczasem, jak życie Wilhelma ujawnia napięcie pomiędzy budowaniem narodu a homoseksualizmem. Za „Źródłami narodowości” Nikodema Bończy-Tomaszewskiego, można dowodzić, że „naród tworzony jest przez młodych mężczyzn, którzy na swą wybraną ojczyznę przenoszą wzór miłości romantycznej. Związek z Polską tworzy się przez analogię związku z ukochaną kobietą. Jego istotą jest Eros, łączący kochankę i kochanka w miłosnym zbliżeniu.”