?I z pochyloną głową oczekiwał na nadejście drugiego ciosu. Po drugim zaś ciosie zadanym mu w głowę, osunął się na ziemię z wyprostowanym ciałem, jakby padając na kolana do modlitwy. Trzeci z oprawców, odrywając ogromny kawał czerepu, wcześniejszą już ranę straszliwie powiększył. Czwarty jednak, zbesztany przez jednego z nich, ponieważ ociągał się z uderzeniem, w tę samą ranę wbił się mieczem z tak wielką siłą, że ten złamał się na marmurowej posadzce, tak, że w kościele zostawił zarówno ostrze, jak i klingę swego miecza?.